Bir Anı: TONOMASU

Yanlış anımsamıyorsam, yıl 2008. Yunanca ile geçirdiğim vaktin hızla arttığı dönemler...

İzmir - Çeşme'de, beyaz sandalyeli güzel bir kafeye yanaştım, aradığım bir Yunan tavernası nerededir biliyorlar mı sormak için içeri girdim. Konuştuğum hanımefendi bilmediğini söyledi ve neden orayı aradığımı sordu. Ben de kısaca Yunanca öğrendiğimden, bu lisana ve kültüre olan ilgimden bahsettim. Kendisi de karşı masada Sakız Adası'ndan gelen yaşlı bir Yunan çift olduğunu söyleyerek "Gel seni tanıştırayım!" dedi. Ben de uçarak gittim tabii...

Adam çok iyi Türkçe konuşuyor, eşi sadece Yunanca biliyordu. Masaya yanaştık, beni tanıştıran kadın "durumu" kısaca açıkladı, yaşlı adam memnun bakışlarla "Gel otur!" dedi aksanlı Türkçe'si ile, oturdum. 

Şefkatli olduğu kadar "Ne desem anlar acaba şimdi, galiba Yunanca konuşmamı bekliyor." diyen bakışlarla, "Tonomasu" dedi. 

O Japoncamsı lafı duyunca benim kulaklarım ısınmaya başladı, beynimi zorluyorum, TONOMASU nedir?!

Birkaç saniyelik bir sessizlik oldu. Zaman dondu hani. Herhalde "kırmızı ördek yavrusu gibi" adama bakınca, eşi olan hanımefendi işe el attı: "Pes pws legeste!" (Pws legeste de!) deyince, benim düğümlerin açıldı çok şükür ve krizi atlattık.

Şimdii...

Πώς λέγεστε (Pos legeste) : İsminiz nedir? demek oluyor ki, klasik bir "What is your name?" formatıdır. O dönem kitaplarda hep bunu gördüğüm için, kendimi de ona hazırlamıştım. 

Yıllar sonra anımsayınca anladım ki, adam bana "Το όνομα σου; (To onoma su) : İsmin?" demiş. Tabii To ile onoma kelimeleri arasında eriyen iki "o", tek "o"ya düşünce, ortaya TONOMASU çıkmış ki, krizin sebebi de buymuş.

Daha sonraki yıllarda farkettim ki, işte tam da bu yüzden, "Kitap Yunancası" ile "Gerçek Hayat Yunancası" arasında bu kadar önemli bir fark var. Esasen bu durum her lisan için geçerli.

Dolayısıyla, siz siz olun, kitaplara çok güvenmeyin ve TONOMASU'nun Japonca olmadığını bir köşeye yazın. :)


Sevgi ve başarı dileklerimle,

Melis